Stichting Bulamu Oeganda reis september - oktober 2018
9 Oktober 2018 - Independance day
De hoogte voelt relatief comfortabel aan. We zitten prinsheerlijk voor onze banda in Mount Elgon, Mbara region. Sipi falls. Het water van één van de vele watervallen klettert al ruisend naast ons van een “dangerous cliff” af. Een tuinman is onverstrooid bezig aan de verkeerde kant van het hek, honderd meter rest hem van de poel waar het water zich in verzamelt. Ik heb het niet zo op hoogte en ik moet er even aan wennen. Het gaat wel snel dit keer. Het is een rustgevende omgeving. Oost Oeganda. Bij aankomst hebben we direct doorgeboekt. Typisch Oeganda overigens, waar ik normaal vaak gebruik maak van boeking bij aankomst heb ik hier vooraf via Jumia geboekt.
Bij aankomst vragen we of de geboekte kamer goed voor ons is en als antwoord krijgen we een ruimte te zien waarin een tweepersoonsbed past en verder niets. We vragen om de banda te laten zien en deze ruimte met 2 bedden, wel een douche en badkamer in plaats van alles buiten, met een zitje binnen en buiten is uiteraard veel beter en we nemen hem dan ook direct in, met het eerste Oegandese All-In concept dat ik hier tegenkom, inclusief ontbijt, lunch en diner, benieuwd wat dat gaat brengen. Op ons terras genieten we enorm van het zicht over Karamoja, de meren, de volgeltjes en de verandering van weer.
We kwamen hier met regen, hebben net de zon op onze huid voelen branden en horen nu het onweer boven ons terwijl op de laagvlakten een donkerbruine zandstorm zichtbaar is. Ook dit is Oeganda. De armoede is waar, de drukte in Kampala is waar, de nood is waar, maar deze omgeving is de waarheid in Oeganda, de parel van Afrika.
Gisteren zijn we verhuisd van Nansena naar Tororo, verhuisd is een groot woord, we hebben onze spullen in Nansena achtergelaten en op ons gemakkie hebben we de reis naar het Oosten gemaakt. In Jinja een bakkie koffie met een croissant bij Java House en daarna het landschap zien veranderen van stads naar dorps, met dorpjes met lemen hutjes, katoen en rijstvelden. Direct weer meer ideeen om zelf proefakkertjes te beplanten. Het wordt nog druk op ons land, naast Karitu’s – Eukalyptusbomen, Morengue en Koffie volgen nu ook proefveldjes met Katoen en cashew noten. Lekker.
In Tororo overnachten we in de Green Meadows waar we onthaald worden door berberaapjes. Vanmorgen naar Heart4children – het project van Grace en Cor Koelewijn, op aanraden van Hart voor Kinderen maken we kennis met hun project, gestart in 2009 en nu al uitgegroeid tot een volledige school van P1 tot en met S4. En nu is het vakantie. Deze drie dagen koppelen we even los van de Stichting. Geen projecten, geen plannen, gewoon in de rust en weer even delen met Nederland hoe het ons vergaat.
En toch ontstaan juist hier weer nieuwe ideeen. Een locatie voor onze sponsorreizen in de toekomst, want hier nemen we ze echt mee naar toe. Morgen nog een dag op 2000 meter hoogte, dan een daagje Mbale en dan begint de laatste week, die eigenlijk al weer vol zit. Overleg met John Ntabaazi over de toekomst van de One Love Troupe, overleg met Isaiah over de voortgang van Help the Future Organisation, nog een etentje met Irene en Moses, een etentje met John Aita en Stella, NGO overleg met Happy John, uitgenodigd door Marie en Philip Egesa voor een 1:1 bij hun thuis, een dag met Ronald land kijken, nog een dag met de sponsorkinderen en als er nog tijd over is met Namiro naar de oogarts en dan staan ook nog de niet geplande items open... Snel weer terug als dat kan.
